Het was eindelijk volop strandweer op woensdag 20 juli. Onze gasten Nabi Mustafa (22) en Morteza Dehghani (40) deden hun verhaal met de voeten in het zand voor de vluchtelingenboot. Allebei zaten ze zo’n negen maanden geleden op zo’n boot, maar dan van plastic. Ze staken zo de Middellandse Zee over naar Europa.
Nabi vertrok uit Libanon nadat hij eerder zijn geboorteland Syrië was ontvlucht vanwege de oorlog. Morteza vluchtte uit Turkije waar hij zich niet veilig voelde. Het lag te dicht bij Iran waar hij een paar jaar eerder vandaan vluchtte samen met zijn dochtertje vanwege bedreigingen. Nu wonen Nabi en Morteza in de Tilburgse noodopvang St. Jozefzorg, op nog geen kilometer afstand van het Stadsstrand waar ze vanavond hun verhaal doen.
Net als veel andere, nieuwe vluchtelingen, beheersen Nabi en Morteza nog niet voldoende Nederlands of Engels voor een live interview. Maar ze durfden het aan om hun verhaal op schrift te laten stellen. Waarom vluchten ze? Was de reis gevaarlijk? Hoe gaat het nu? En waar dromen ze van? Presentator Halima Özen las hun verhalen voor:
- Het verhaal van Nabi – Nederlands / The story of Nabi – English
- Het verhaal van Morteza – Nederlands / The story of Morteza Dehghani – English
Hierna kon het vele publiek vragen stellen aan hun nieuwe stadsgenoten. Daarvoor waren er twee tolken. Atiq Azizi vertaalde voor Morteza vanuit het Farsi een taal die gesproken wordt in zowel Iran als Afghanistan waar Atiq vandaan komt. Hij vluchtte als 15-jarige naar Nederland, inmiddels studeert hij en is vrijwilliger bij het Wereldpodium. Shawkat Altassi is ook vluchteling uit Syrië en bevriend met Nabi. Hij vertaalt vanavond Engels-Koerdisch.
Hoe wonen jullie op St. Jozefzorg?
Nabi deelt een kamer met vier man. Morteza heeft een kamer samen met zijn dochtertje Ainaz (9). Vooral Nabi heeft dus weinig privacy. Maar hij zegt goed te kunnen opschieten met iedereen. Hij probeert alle problemen, ook die tussen Koerden en andere in de regio, echt daar te laten. Hij trekt met iedereen op.
Heb je contact met je familie?
Morteza spreekt zijn ouders in Iran via internet. Ze zijn niet in gevaar omdat hij gevlucht is. Maar er is goede kans dat hij ze nooit meer ziet. Ainaz heeft sinds de scheiding (ze was nog een paar jaar oud) geen contact meer gehad met haar moeder. Die heeft daar ook niet om gevraagd en gezien de dreigingen van zijn schoonfamilie is Morteza er niet bedroefd om. Ainaz vraagt nu nog niet naar haar moeder. Ook Nabi heeft regelmatig contact met familie, zij zijn in Libanon.
Mogen jullie blijven?
Nabi heeft een verblijfsvergunning voor vijf jaar zoals vele Syriërs die naar Nederland vluchtten. Hij wacht nu op eigen woonruimte. Morteza zit in de ‘verlengde procedure’, dat betekent dat de IND zijn verhaal controleert. Hij heeft goede hoop. Mocht zijn asielaanvraag afgewezen worden dan kan hij nog in beroep gaan. “Terugkeer naar Iran is geen optie als bekeerling”, vertelt hij.
Morteza legt nog uit dat hij zich verdiept heeft in de Islam, maar ook in andere godsdiensten. Langzaamaan groeide toen het idee om zich te bekeren tot het Christendom. In Iran is dat een misdaad. Maar zijn eigen familie heeft er vrede mee: “we zijn een open, vrije familie”.
Nabi vertelt dat hij eerst naar Libanon vluchtte omdat de grens Syrië-Turkije dicht is. Dat hij Carnaval een rare maar vrolijke Nederlandse gewoonte vindt. Dat hij via vrienden al wat Nederlands heeft geleerd: Hoe gaat het?, dankjewel, bier, … En al het Nederlandse papierwerk lukt dankzij een paar goede vrienden. En waarom hij in die gevaarlijke boot stapte? “There is just one life”.
De sfeervolle muzikale intermezzo’s waren van singer-songwriter Anne van Damme, onlangs afgestudeerd aan de Rockacademie in Tilburg.
Verslag: Marga van Zundert
Fotografie: Ammar Alkhatib
