Recht op honger, slaag en een rot gebit

Lach naar meneer Siza, slumdweller te Malawi, en stralend lacht meneer Siza terug. Maar veel reden om te lachen heeft meneer Siza niet. Zelden verdient hij meer dan vijftig eurocent per dag. Meneer Siza gaat dan ook meestal met honger naar bed. Hij heeft geen geld om zijn kinderen naar school te sturen. En hij kan niet één euro op tafel leggen voor de minibus naar de aids-controle in het ziekenhuis. Een bezoekje aan de tandarts zit er voor Siza al helemaal niet in. Wanneer de politie meneer Siza oppakt, bijvoorbeeld omdat Siza zomaar rondlummelt op zoek naar werk, dan hángt meneer Siza. Dan krijgt hij een pak slaag en draait hij voor weken de bak in.

Kan dat allemaal zomaar? Heeft meneer Siza dan geen rechten? Zeker wel. Siza geniet mensenrechten, in beton gegoten in de Universele Verklaring van de rechten van de Mens. En Siza’s geboorteland, Malawi, heeft die Universele Verklaring keurig ondertekend.

Volgens het Guiness Book of Records is de Universele Verklaring zelfs ’t meest vertaalde document ter wereld. 0p tien december 1948 en met de gruweldaden van het nazi-regime nog op het netvlies, verklaarden bijna zestig landen dat mensen als Mr. Siza niet alleen het recht hebben op vrijheid van meningsuiting en vrijheid van godsdienst. Ze hebben ook het recht om vrij te zijn van honger en vrij te zijn van angst.
Zo geniet meneer Siza het recht op sociale zekerheid (art. 22 van de Universele Verklaring). Meneer Siza geniet ook bescherming tegen werkloosheid (art. 23). Meneer Siza heeft recht op vrije tijd en vakantiegeld (art. 24). Meneer Siza heeft het recht op fatsoenlijke gezondheidszorg (art. 25). De kinderen van meneer Siza hebben recht op gratis onderwijs (art. 26). En uiteraard heeft meneer Siza het recht om niet zomaar door de politie te worden opgepakt. (art. 9)

Maar krijgen, doet hij die rechten niet. En de vraag is hoe dat komt. De vraag is waarom honderden miljoenen armen als meneer Siza wereldwijd zonder enige rechten door het leven moeten. En waarom hebben zestig jaar mensenrechten geen einde gemaakt aan aan massaverkrachtigen of de onderdrukking van minderheden?

Deze vragen zijn extra schrijnend nu de Universele Verklaring op 10 december 2008 zijn zestigste verjaardag viert. Wereldwijd wordt deze verjaardag herdacht. Van een officiele receptie bij VN in New York tot een fototentoonstelling in Congo-Brazzaville; Aan de vooravond van mensenrechtendag, op 9 december is er speciale avond op het Wereldpodium in Tilburg. Dan draait alles om déze vragen: Waarom werden tijdens de Rwandese genocide tienduizenden vrouwen verkracht? Waarom blijven miljoenen mensen als mr. Siza extreem arm? En waarom zijn minderheden in Congo vandaag weer uitgeleverd aan discriminatie en vervolging?

Op het Wereldpodium verschaffen gerenommeerde onderzoekers de laatste feiten en inzichten. Onder hen Dr. Anne-Marie de Brouwer, gepromoveerd op een bekroond proefschrift over seksueel geweld tegen vrouwen in Rwanda. En mr. Felix Ndahinda. Tien jaar geleden ‘danste’ hij nog ‘tussen de kogels’ in de huiveringwekkende oorlogen rond de Grote Meren, vandaag onderzoekt hij de bescherming van Afrikaanse minderheden. Commentaar levert schrijver en hoogleraar Rechten van de Mens Prof. dr. Willem van Genugten.
Muziek komt van cabaretier Berry Kolmans. En leerlingen van het Koning Willem II College voeren een kort maar pittig mensenrechtendebat.
De presentatie is in handen van Ralf Bodelier (journalist, Wereldpodium) en Rianne Letschert (UvT)

Wie:             Wereldpodium Tilburg in samenwerking met het Koning Willem II college
Wanneer: Dinsdag 9 december van 20.00-22.30u
Waar: Aula Koning Willem II College. Tatraweg 80 Tilburg
Reserveren: Via inschrijfformulier dringend aanbevolen.