Op donderdag 7 december vond het 3e Wereldcafé plaats in Kolektivo aan de Trouwlaan. Thema’s van deze avond waren Catalonië, het Pools elftal Broekhoven, Noord-Korea, Hind en ETZ-Same. Kijk hier voor meer informatie over de avond en de gasten.
Hieronder vind u het fotoverslag van deze avond.
Fotografie: Leroy de Leeuw
Op woensdag 22 november vond op de Fontys Hogeschool, Stappegoor de Wereldse Ontmoeting: Turkije plaats. Hieronder vindt u het fotoverslag van deze avond.
Fotografie: Ammar Alkhatib, www.ammarkh.nl
Tilburgers reizen de wereld over. Ze houden vakantie, doen zaken, ontdekken andere culturen en maken vrienden. Buitenlanders komen naar Tilburg als student, migrant, vluchteling, echtgenoot, muzikant of expat. Tilburg is deel van de wijde wereld. Dat levert lekker eten op, kleur, veel verhalen en indrukken, maar ook botsing van culturen. We praten en discussiëren erover in het Wereldcafé, graag met u!
“Music melts borders”, is haar prominente boodschap: Hind Hakki, Tilburgse met Marokkaanse roots, studeerde jaren geleden als eerste vrouwelijke ‘MC’ af aan de Rockacademie, maar timmert al veel langer hard aan de weg, lokaal, nationaal én internationaal, recentelijk o.a. met ‘013’, een nummer en videoclip waarin Tilburg centraal staat. In het Wereldcafé komt ze vertellen over haar internationale ambities, en zingt ze haar door soul, hiphop, R&B, reggae en Marokko beïnvloedde muziek.
Al sinds 1994 bestaat er een uitwisselingsprogramma tussen (nu) het Elisabeth-TweeSteden Ziekenhuis en het Same District Hospital in Tanzania. Frans van Bommel, anesthesiemedewerker bij het ETZ, heeft de mooie en indrukwekkende verhalen die deze jarenlange samenwerking heeft opgeleverd, nu gebundeld. Wat bereikten de ‘witte redders’ in twintig jaar?
Op dezelfde dag als deze Wereldcafé-editie vindt er in Brussel een grote demonstratie voor onafhankelijkheid van Catalonië plaats. Ferran Bach, Tilburger en Catalaan, gaat eerst demonstreren, maar komt ’s avonds vertellen over zijn ervaringen en waarom Catalonië bevrijdt zou moeten worden van het ‘Spaanse juk’.
Alfa-mannen Kim Jong-un (Noord-Korea) en Donald Trump (VS) voeren al een tijdje oorlog op Twitter. Een echte oorlog lijkt vooral voor Zuid-Korea catastrofaal. Is de spanning daar nu te snijden? We praten erover met met de Tilburgse Inja Koelemeijer, op haar vijfde geadopteerd vanuit het land. Haar biologische moeder woont vlakbij de grens met Noord-Korea. En met Robin van Tellingen, Tilburgse masterstudent ‘International Business’, hij woonde vier maanden in Zuid-Korea. Hoe bang zijn de Koreanen voor de “Noorderburen”?
Dit en meer in het derde Wereldcafé op donderdag 7 december bij Kolektivo. Presentatie: Joyce van der Horst.
Na afloop DJ Marlusha met een opzwepende aanstekelijke mix van o.a. Arabic, Funk, African tot Cumbia.
Wereldcafé | Talkshow over Tilburg in de Wereld
Wanneer: donderdag 7 december
Waar: Kolektivo, Trouwlaan 189, 5021 WG Tilburg
Tijdstip: aanvang programma 20.30u, inloop vanaf 20.00u
Entree: € 2,50 (inclusief consumptie), kaarten aan de deur
Voorafgaand aan het Wereldcafé, tussen 17.00u en 19.30u, kunt u ook eten bij Balkan-eethuis Kolektivo. Speciaal voor bezoekers van het Wereldcafé biedt Kolektivo een maaltijddeal: Balkantafel (voor- en hoofdgerecht) voor €15 p.p. Reserveren kan via kolektivotilburg@gmail.com of hun Facebookpagina.
Het Wereldcafé wordt mede mogelijk gemaakt door Portagora, Centrum voor Europese Samenwerking Tilburg en Kolektivo Tilburg.
In het 1e Wereldcafé (donderdag 18 mei 2016): Rome, Kenia, Srebrenica, vluchtelingen, dromende moslima’s en DENK (gastenlijst).
In het 2e Wereldcafé (donderdag 21 september 2016): twee jaar Syriërs in Tilburg, orkaan Irma, vluchtelingen in Calais en de nieuwe stadsdichter (gastenlijst).
Het Wereldcafé is een initiatief van:
Uitstekend dat het nieuwe kabinet vluchtelingen vanaf dag één Nederlands laat leren. Maar voor goed Engels-sprekende vluchtelingen is taalles vaak een drempel in meedoen, zegt Marga van Zundert.
“Please, can we talk English”, was onlangs de reactie op mijn eerste vraag aan een jong Syrisch stel dat twee jaar geleden naar Nederland vluchtte. “We verstaan wel wat Nederlands, maar spreken is nog te moeilijk”. Ook dat zeiden ze in keurig Engels. Hadden ze dan nog geen Nederlandse les? Ja, maar daar waren ze pas net mee begonnen. Eerst moesten ze wachten op hun status, en vervolgens op een gemeente waar ze een huis kregen. Daarna waren er véél formulieren en belletjes naar Dienst Uitvoering Onderwijs –DUO- over het lesgeld. Pas toen begon de zoektocht naar goede lessen. Want in een les waar ook Eritreeërs zitten die eerst nog moeten leren lezen, schiet je niet op, had hij helaas al ervaren.
Prachtig dus dat in het nieuwe regeerakkoord staat dat kansrijke asielzoekers vanaf dag één Nederlandse les krijgen. Een prima idee om hen niet bijna twee jaar te laten wachten. De taal spreken, helpt vluchtelingen zich thuis te voelen, wegwijs te raken in Nederlandse regels en gewoontes en verhoogt de kans op werk.
Tijdrovend
Het nieuwe kabinet wil bovendien dat nieuwkomers de taal beter leren. Het niveau gaat omhoog (van A2 naar B1). Dat betekent dat iemand zich niet alleen moet kunnen ‘redden’ in het Nederlands aan de kassa, op de markt of bij een loket. Niveau B1 betekent dat je ook een langere tekst begrijpt en dat je een persoonlijke belevenis kunt navertellen.
Ook mooi! Maar de nadruk op integreren ligt hiermee wel heel erg op taalbeheersing. Terwijl een hele nieuwe taal leren moeilijk is voor veel volwassenen. Zeker als die niet lijkt op je moedertaal. En dat geldt voor de taal van de grootste groepen vluchtelingen: Syriërs, Afghanen en Eritreeërs. Het kost vaak jaren. Werken en studeren mag. Maar Nederlands leren gaat voor. En dat is zó tijdrovend, zeker op niveau B1, dat werken of studeren er domweg niet van komt.
Andere buitenlanders hebben daar geen last van. Een Pool of Hongaar hoeft niet op taalles, want het zijn EU-burgers. Ze kunnen aan de slag als klusjesman, op de vrachtwagen of bij het distributiecentrum. Communicatieproblemen? De baas spreekt best Duits of Engels en de klanten ook. Ook een Chinese promovendus of Indiase informaticus mag hier komen werken zonder de belofte om Nederlands te leren. Sommigen werken en wonen tien jaar later nog hier zonder de taal te spreken. Buitenlandse studenten zijn ook van harte welkom bij een van de vele Engelstalige opleidingen. In de promotiefolders van universiteiten en hogescholen staat overal dat je je hier prima redt zonder Nederlands. En dat klopt, loop de supermarkt in naast een universiteit en je wordt geholpen in het Engels.
Profiteer van talent
Maar ook veel vluchtelingen spreken Engels. Dat geldt voor de meeste hoger opgeleiden twintigers en dertigers, en zeker die uit Syrië. Sommige volgden zelfs Engelstalig onderwijs toen ze moesten vluchtten. Ze zouden zonder veel problemen kunnen instromen in een Engelstalige opleiding techniek, economie of informatica. Waarom laten we hen daarop niet gewoon snel toe, inclusief een lening van DUO? Straks zijn ze te oud.
Ook vluchtelingen die hier als tieners kwamen, staan op achterstand. Ze bewandelen vaak een lange weg (roc, mbo, hbo) voordat ze hun eigenlijke niveau bereiken. Ook als ze het Engels goed beheersen. Waarom gunnen we de slimmeriken niet een plekje op het tweetalig vwo dat overal opkomt? Natuurlijk moeten ze ook Nederlands leren. Maar profiteer van hun talent en gun ze de tijd voor dat taaldiploma. Maak van taal geen drempel in hun ontwikkeling.
Het Syrische stel heeft al twee jaar mooie plannen om zelf hun geld te kunnen verdienen. Zij wil graag haar studie economie afmaken, hij wil een klusbedrijf beginnen. Maar nu dus eerst dat taaldiploma. In onze huidige drang van iedereen ‘echte Nederlanders’ te maken, vergeten we dat Nederlands niet langer een eerste vereiste is om in dit land te kunnen wonen en werken. Het kassameisje, de huisarts, de politieagent, ze kennen ook Engels. De Universiteit van Tilburg noemt zich tegenwoordig ‘gewoon’ Tilburg University. De taal leren: ja, natuurlijk! Maar laat ‘meedoen’ zwaarder tellen, laat Nederlands geen drempel opwerpen voor nieuwkomers die zich op een opleiding of in een baan prima in het Engels redden. Nederlands leren moet de integratie van vluchtelingen versnellen, niet vertragen.
Marga van Zundert is wetenschapsjournalist en redacteur van Het Wereldpodium
Dit opiniestuk is verschenen in Limburgs Dagblad – 20 oktober 2017 en Brabants Dagblad 3 november 2017
De Wereldse Ontmoeting Alle tijd voor de wereld was vooral een avond vol inspirerende verhalen van oudere vrijwilligers. Bijvoorbeeld dat van Ria Sonnenberg (69).
“Laatst had ik een klas waarin een leerlinge zat waar Syrische vluchtelingen in huis woonde”, vertelt Ria over haar werk als schoolbezoeker voor Amnesty. “Ze vertelde over wat zij hadden meegemaakt. De hele klas was diep onder de indruk, ze zaten allemaal muisstil te luisteren. Dat was echt ontroerend”. Maar er was ook een klas waarbij een leerling direct luidkeels verkondigde dat alle buitenlanders weg moesten blijven: ‘Laat ze hun eigen problemen oplossen’. Wat deed Ria toen? “Ik laat merken dat je je mening mag geven. Maar probeer ook te laten zien in wat voor ellende mensen buiten hun schuld terecht kunnen komen.” Bijvoorbeeld met filmpjes met persoonlijke verhalen van vluchtelingen. “Dat helpt om je in te leven in een ander. Maar het is pittig werk soms”, erkent Ria. Daarbij heeft ze veel aan haar eigen onderwijservaring; ze gaf jarenlang met veel plezier Duits op het Cobbenhagenlyceum in Tilburg.
Ria Sonnenberg was bij de Wereldse Ontmoeting op 25 oktober over vrijwilligerswerk met als motto: Nooit te laat om goed te doen! Nederland vergrijst. Dat betekent dat steeds meer mensen niet langer werken, en een groot deel kiest ervoor zich in te zetten voor een goed doel. Dat kan via organisaties zoals PUM, de SESAM Academie of ContourdeTwern, leerde Annelies Kuijpers, Annet Schreurs en Nuria van Aart. De mogelijkheden variëren van thee schenken in een verzorgingstehuis tot advies geven over veestallen in een dorp diep in Soedan, leerden we. “En ouderen zijn gewilde vrijwilligers, vertelde Van Aart: “Ze hebben vaak meer tijd, kennis en een hoop levenservaring.” Maar doen die ouderen dan niet werk waar mensen eigenlijk betaald voor moeten worden? “In de zorg klopt het dat werk voorheen soms betaald was”, erkende Van Aart. Door bezuinigingen moeten de centra nu een beroep doen op vrijwilligers. “Maar we letten op verdringing. Bedrijven mogen geen voorheen betaalde functies aanbieden. Daar is ook een landelijk meldpunt voor.”
Oproep: Amnesty International (werkgroep Tilburg) zoekt nog scholenbezoeker. Lijkt het u boeiend en uitdagend om scholieren aan het denken en discussiëren te zetten over mensenrechten? Neem contact op met Ria Sonnenberg via de werkgroep (email formulier). Onderwijservaring is een pré.
Leeftijd gaat op enig moment je ambities beperken, zei de oudste vrijwilliger in het gezelschap, Lou Keune (78). Daar heeft Ria nu nog geen last van. “Ik voel me nu eigenlijk nog even energiek als twintig jaar geleden. Ook fysiek, ik heb de auto de deur uitgedaan.” Dat blijkt. Naast de scholenbezoeken, geeft Ria ook vier uur taalles per week aan expats en vluchtelingen en doet ze vrijwilligerswerk in de bibliotheek. “De wereld is ook zo boeiend”, zegt Ria haast verontschuldigend. Maar ze zorgt dat er tijd blijft voor eigen dingen. “Ik doe bijvoorbeeld regelmatig HOVO-cursussen.”
“Je doet vrijwilligerswerk altijd ook voor jezelf”, zei Annelies Kuijpers van PUM die zelf al meer dan dertig keer op ‘missie’ ging naar het buitenland om advies te geven aan horecabedrijven. Ze geniet ervan haar vakkennis over te kunnen dragen en geniet van de verre oorden. Wat brengt het vrijwilligerswerk Ria? “Je doet iets nuttigs. Dat merk je. Wanneer mensen de taal beter beheersen, redden ze zich beter en ondernemen meer. En ik geniet van alle boeiende verhalen over andere culturen en mensen. En ik heb er een paar fijne vriendschappen aan overgehouden. Het is voor mij echt een verrijking.”
Lees ook de verhalen van vrijwilligers Andre Helder (PUM) en Angela van der Bijl (Quiet) in het Brabants Dagblad.
Verslag: Marga van Zundert, www.margavanzundert.nl
Verbroken verloving
Turkije hoort bij de G20, de belangrijkste economieën. Het zit Nederland op de hielen op de wereldranglijst. Lange tijd leek Turkije ook politiek aansluiting te zoeken bij Europa en haar idealen zoals democratie, recht en vrijheid. Dat idee is gekanteld. Onder Erdogan kiest Turkije een eigen koers: nationalistisch, met meer invloed van de Islam, een machtige president en indamming van persvrijheid. Zeker na de poging tot staatsgreep in juli 2016.
Splijten de wegen van Turkije en Europa zich of nemen we tijdelijk afstand? En wat zijn de gevolgen voor Turkse migranten en hun (klein)kinderen? Voelen ze zich ‘gespleten’? Staan ze onder invloed van Erdogan of beïnvloeden zij juist Turkije? “Nederlanders van Turkse achtergrond zijn Nederlandse burgers, geen Turkse”, benadrukte Rutte.
Hoe zorgen we dat polarisatie in de Turkse politiek niet ook hier tot conflicten leidt?
We praten erover in deze Wereldse Ontmoeting met experts en ervaringsdeskundigen.
Geschiedkundige en Turkije-expert Lily Sprangers (Universiteit Leiden, oud-directeur Turkije Instituut) neemt het publiek mee langs historische, cruciale momenten in de ontwikkeling van Turkije tot een moderne trotse natie.
Tweede Kamerlid Sadet Karabulut (o.v.) vragen we of en wat de Nederlandse politiek voor rol heeft. Karabulut is dochter van Turks-Koerdische gastarbeiders en woordvoerder Sociale Zaken en Integratie voor de SP.
Aan de tafels gaat u in kleinere kring in gesprek met Tilburgers met Turkse roots. Bijvoorbeeld met Yusuf Celik onlangs gekozen tot PvdA-lijsttrekker in Tilburg, Oguzhan Filiz die opgroeide in Nederland, maar ook jaren in Istanboel, met Tilburgs raadslid Ali Yenice, met Fontys-studente (en actrice) Elem Çilingir of met de Turkse onderzoekster Aysegul Cil die hier woont en werkt. Ook Tilburgers Mehmet Demirozcan en Mustafa Goktas vertellen wat Turkije voor hen betekent.
Deze Wereldse Ontmoeting wordt georganiseerd met Fontys, minor Global development issues. Studenten van de opleiding zijn actief betrokken. Presentatie: Joyce van der Horst & Martin de Wolf.
Wereldse Ontmoeting Turkije
Wanneer: Woensdagavond 22 november
Waar: Fontys Hogescholen, Stappegoor, Gebouw P1 (Mollergebouw), Prof. Goossenslaan 1
Tijdstip: Aanvang programma 19.00u.
Entree: €5,- (incl. koffie/thee + Turks hapje) | gratis entree op vertoon van schoolpas, collegekaart of quietpas. In verband met het beperkt aantal plaatsen is aanmelden voor deze bijeenkomst zeer gewenst. U vindt hier het aanmeldformulier.
Een Wereldse Ontmoeting is een combinatie van talkshow en persoonlijke ontmoeting. We interviewen experts en deskundigen op het podium en u gaat zelf in een kleine groep in gesprek met direct betrokkenen Brabanders en ervaringsdeskundigen. In 2016 waren er drukbezochte ontmoetingen over de grote (economische) vooruitgang in Marokko en over de cultuurschok die Eritrese vluchtelingen ervaren in Nederland.
De Wereldse Ontmoetingen zijn in samenwerking met Fontys Lerarenopleiding Tilburg en De Kennismakerij en mede mogelijk gemaakt door Een Wereld te Winnen.
Op woensdag 25 oktober vond in de Kennismakerij de Wereldse Ontmoeting: Alle tijd voor de wereld plaats. Hieronder vindt u het fotoverslag van deze avond.
Fotografie: Bob Driessen, www.expolab.nl
U kunt zich niet meer aanmelden via het inschrijfformulier. Wel zijn er vanaf 19.00u nog kaarten aan de kassa bij de Kennismakerij verkrijgbaar.
Een Wereldse Ontmoeting is een combinatie van talkshow en persoonlijke ontmoeting. We interviewen experts en deskundigen op het podium en u gaat zelf in een kleine groep in gesprek met direct betrokkenen Brabanders en ervaringsdeskundigen. In 2016 waren er drukbezochte ontmoetingen over de grote (economische) vooruitgang in Marokko en over de cultuurschok die Eritrese vluchtelingen ervaren in Nederland.
De Wereldse Ontmoetingen zijn in samenwerking het Wereldpodium met Fontys Lerarenopleiding Tilburg en De Kennismakerij en mede mogelijk gemaakt door Een Wereld te Winnen.
Help eindelijk eens menstruatiepijn de wereld uit, dan is een menstruatieverlof zoals bijvoorbeeld Italië en India overwegen niet meer nodig, stelt Marga van Zundert.
Ongesteld? Tampon, pijnstiller en doorgaan maar. Zo ‘hoort het’ in Nederland. En wereldwijd gezien is dat al een luxe. Veel vrouwen moeten doorwerken zonder paracetamol, vaak zelfs zonder deugdelijk maandverband of een wc om het te kunnen verwisselen. In arme landen zorgt menstruatie voor veel absentie en schooluitval onder meisjes.
De oplossing die Italië en ook India overwegen, klinkt sympathiek, modern en vrouwvriendelijk. Geef vrouwen menstruatieverlof. Ze kunnen dan één of twee dagen per maand thuisblijven en uitrusten. Een paar westerse bedrijven zoals Nike zijn al met menstruatieverlof aan het experimenteren.
Nieuw is het idee overigens niet. Japan kent al sinds 1947 menstruatieverlof. Maar kun je als Japanse niet werken door menstruatiepijn dan heb je ‘buikpijn, migraine of buikgriep’. Want je baas vertellen dat je ongesteld bent, is ondenkbaar. Ondertussen gebruiken werkgevers het verlof wel als argument om vrouwen minder te betalen. Ze hebben immers meer recht op vrije dagen.
In Indonesië is een dokterverklaring nodig voor menstruatieverlof, maar vaker nog moeten vrouwen zelf het bewijs tonen aan hun chef. Dat wil zeggen dat ze ter plekke hun bebloede maandverband zouden moeten laten zien. U begrijpt, veel menstruatieverlof wordt er niet opgenomen in Indonesië. Zuid-Korea biedt vrouwen een speciale bonus aan wanneer ze het verlof níet opnemen. Een ‘oplossing’ om niemand in verlegenheid te brengen.
Een Italiaanse of Nederlandse zal minder last hebben van schaamte. Maar menstruatieverlof opnemen zal ongetwijfeld door sommige collega’s als aanstelleritis worden betiteld of als profiteren van je vrouw-zijn. Maar belangrijker nog: maandelijks een of twee dagen moeten afhaken, zal je carrière of studie niet stimuleren.
Zeker één op de tien vrouwen heeft ernstige last van menstruatiepijn. Pijn die nauwelijks of niet afneemt met een paracetamolletje. Zelf niet met de maximale dosis per dag aan pijnstilling. Soms verzacht een anticonceptiepil de pijn, maar regelmatig helpt ook dat niet. En dan zijn alleen ‘huismiddeltjes’ over zoals een hete kruik, gember of Chinese kruiden.
Want ook al hebben bijna twee miljard (!) vrouwen maandelijks menstruatiepijn, er is nauwelijks serieus onderzoek gedaan naar de oorzaken. Slechts 0,1 procent van al het pijnonderzoek gaat over menstruatiepijn. En dan hebben we het dus over pijn en krampen die dagen kan duren. Stel dat mannen twee dagen per maand zeurende pijn in hun scrotum zouden hebben? Zou er dan ook zo weinig over bekend zijn? En er zo weinig naar echte oplossingen zijn gezocht?
We moeten af van het idee dat menstruatiepijn ‘er nu eenmaal bij hoort’ als vrouw. Gelukkig lijkt er verandering op komst. Zo is de laatste jaren duidelijk geworden dat vrouwen met ernstige pijn last kunnen hebben van endometriose. Cellen uit het baarmoedervlies hebben zich dan in eileiders of buikholte genesteld. Ook daar vormen ze ‘baarmoederslijmvlies’ dat zich elke maand verdikt en weer afbreekt onder invloed van hormonen. De aandoening leidt tot cystes, verklevingen en heftige pijn. Een operatie kan uitkomst bieden. Maar vrouwen lopen vaak jaren met klachten door voordat ze in de operatiekamer belanden. Allemaal vanwege het idee dat pijn bij menstruatie gewoon is.
Mogelijk, zelfs waarschijnlijk, is er bij menstruatie met hevige pijn meer aan de hand. Geef wetenschappers en gynaecologen opdracht om eens goed te onderzoeken wat precies de oorzaken zijn. Alleen goed onderzoek kan tot een betere behandeling leiden en echte oplossingen.
Een goede reden is de pijn zelf, maar het is ook nodig voor eerlijkere carrièrekansen. Doe het desnoods uit economische overwegingen. Je kunt op je vingers uittellen dat wanneer een op de tien vrouwen maandelijks een of twee dagen nauwelijks kan werken het een relevante kostenpost is. Help menstruatiepijn de wereld uit. Dan is het menstruatieverlof met al zijn haken en ogen niet eens meer nodig.
Marga van Zundert is wetenschapsjournalist en redacteur van Het Wereldpodium
Dit opiniestuk is verschenen in Brabants Dagblad – 29 aug. 2017, Nederlands Dagblad – 29 aug. 2017, BN/De Stem – 30 aug. 2017, De Limburger – 12 sept. 2017, Eindhovens Dagblad – 6 sept. 2017.
Voorpremière! Na afloop gesprek met de filmmakers zelf: Maartje Wegdam & Ariadne Asimakopoulos (opgegroeid in Tilburg!). Gespreksleider: Mirjam Vossen.
Kindsoldaat keert terug naar huis – Zestien jaar nadat de Oegandese Opono Opondo als kind werd ontvoerd door de LRA, het rebellenleger van Joseph Kony, keert hij terug naar huis als volwassen oorlogscommandant. Hij wist te ontsnappen en het leger te verlaten. Nu moet hij zijn plek in de burgermaatschappij zien te vinden. Documentaire van de Nederlandse filmmakers Maartje Wegdam & Ariadne Asimakopoulos.
Na de film verzorgt het Wereldpodium i.s.m. Amnesty een nagesprek met de Tilburgse filmmakers Maartje Wegdam & Ariadne Asimakopoulos.
Dinsdagavond 10 oktober 2017, 19.30u. Kaartjes kunt u reserveren bij Cinecitta.
No Place for a Rebel, 2017, 76 min., Maartje Wegdam & Ariadne Asimakopoulos, Engels/Acholi, Nederlandse ondertiteling
Film & gesprek zijn onderdeel van MOVIES THAT MATTER ON TOUR. Op het programma staan hoogtepunten van het Movies that Matter Festival in Den Haag.
Wereldse Ontmoeting
Niks geraniums! Senioren van nu zijn fit, actief, avontuurlijk en sociaal betrokken. Oud ben je pas op je vijfentachtigste, toch?
Ze helpen de buurvrouw, de voedselbank, worden taalmaatje of reizen af naar Afrika om dáár te helpen. Met hun tijd, kennis en levenservaring maken zij de wereld een stukje mooier. En het mooiste: het maakt hen ook gelukkiger, blijkt.
Ben jij (bijna) klaar met werken en wil je ‘iets’ voor de wereld doen? Hoe besluit je waar je je energie en tijd insteekt? Waar haal jij voldoening uit? Zitten ze daar in Afrika echt op jou te wachten? En zorgen al die vrijwilligers niet juist voor werkeloosheid? We inspireren en waarschuwen tijdens deze Wereldse Ontmoeting over vrijwilligerswerk. Een avond voor iedereen die zich wil inzetten voor de wereld, jong of wat ouder.
Kritische inspiratie
Sprekers: Annelies Kuijpers-van Meeuwen, ging zelf meer dan 30 keer naar ontwikkelingslanden (o.a. naar Indonesië –filmpje) voor PUM en matcht ervaren vrijwilligers met bedrijven; Annet Schreurs is adviseur van de Sesamacademie, een organisatie van ervaren vrijwilligers die vrijwilligersorganisaties adviseert, en Nuria van Aart coördinator vrijwilligerswerk en Vrijwilligersacademie van Contourdetwern.
Aan de tafels ontmoet u:
Presentatie: Joyce van der Horst – Redactie: Marga van Zundert – Organisatie: Tanja Davans
Met muziek van accordeonist Michael Breukers
Wereldse Ontmoeting ‘Alle tijd van voor de wereld’
Wanneer: Woensdagavond 25 oktober
Waar: De Kennismakerij, Spoorzone
Tijdstip: Aanvang programma 19.30u. | inloop vanaf 19.00u.
Entree: €5,- (incl. koffie/thee + lekkers) | gratis entree op vertoon van schoolpas of collegekaart, of quiet-pas. In verband met het aantal zitplaatsen is aanmelden voor deze bijeenkomst zeer gewenst. U vindt hier het aanmeldformulier.
Een Wereldse Ontmoeting is een combinatie van talkshow en persoonlijke ontmoeting. We interviewen experts en deskundigen op het podium en u gaat zelf in een kleine groep in gesprek met direct betrokkenen Brabanders en ervaringsdeskundigen. In 2016 waren er drukbezochte ontmoetingen over de grote (economische) vooruitgang in Marokko en over de cultuurschok die Eritrese vluchtelingen ervaren in Nederland.
De Wereldse Ontmoetingen zijn in samenwerking het Wereldpodium met Fontys Lerarenopleiding Tilburg en De Kennismakerij en mede mogelijk gemaakt door Een Wereld te Winnen.
Talkshow over Tilburgers in het buitenland & buitenlanders in Tilburg
Het 2e Wereldcafé over …
Orkaan Irma. Tilburger Jisk Goslinga vertelt hoe het zijn familie op St. Maarten vergaat en over hulpactie RebuildSXMMet muziek van Turks-Nederlandse factoriumstudent Muammer Coskun. Hij speelt saz, Turkse gitaar, en brengt noordoost Turkse volksmuziek met popinvloeden. Hij wordt begeleid door gitarist Erkut Yalcin.
Na afloop, vanaf ca. 22.30, muziek van dj Yanikovski. Hij belooft een mix van “rauwe, opzwepende, psychedelische, exotische, met alcohol doordrenkte muziek met aparte bijsmaak”.
Het Wereldcafé Tilburgers reizen de wereld over. Ze houden vakantie, doen zaken, ontdekken andere culturen en maken vrienden. Buitenlanders komen naar Tilburg als student, migrant, vluchteling, echtgenoot, muzikant of expat. Tilburg is deel van de wijde wereld. Wat betekent dat voor u? Lekker eten natuurlijk, kleur, veel verhalen en indrukken, maar ook botsing van culturen en belangen. We praten en discussiëren erover in het Wereldcafé, graag met u!
Donderdagavond 21 september bij Kolektivo. Aanvang: 20.30u, inloop vanaf 20.00 uur. Entree: 2,50 (incl. 1 consumptie). Presentatie: Joyce van der Horst & Jan Zobel
Speciaal voor bezoekers van het Wereldcafé biedt Balkan-eethuis Kolektivo een Balkantafel (voorgerecht en hoofdgerecht) aan. 15 euro pp. tussen 17:00 en 19:30 uur. Reserveren kan via kolektivotilburg@gmail.com
Het 1e Wereldcafé vond plaats op donderdag 18 mei 2016. We spraken over Rome, Kenia, Srebrenica, vluchtelingen, dromende moslima’s en DENK. Hier vindt u de gastenlijst.
Het Wereldcafé is een initiatief van:
Met Trump aan het roer is Amerika niet langer ons gidsland. Die eer komt volgens Marga van Zundert toe aan … Scandinavië.
Alles is er grootser en beter. Amerika, het land van de ongekende mogelijkheden. De supermacht. De hoeder van vrijheid en veiligheid in de wereld. En een land waar we ons graag aan spiegelen. We kijken Amerikaanse series, luisteren Amerikaanse muziek, dragen jeans, T-shirts en sneakers, en drinken cola. We spreken Engels met een Amerikaans accent en willen liever New York zien dan Rome. Die fascinatie en bewondering is begrijpelijk. Amerika ging voorop in de bevrijding van Europa in de Tweede Wereldoorlog. De VS zijn de grootste democratie ter wereld en de rijkste. Een slimme sloeber kan er miljardair worden: in Amerika komen je dromen uit.
Wie naar de cijfers kijkt, ziet iets anders. Amerikanen zijn al decennia minder gelukkig en tevreden dan Nederlanders. Ze zijn ook ongezonder en hebben minder vrije tijd. Er zitten tienmaal zoveel mensen in de gevangenis. Rijker zijn Amerikanen gemiddeld wel, maar de kloof tussen rijk en arm is beduidend groter. Eén op de dertig Amerikaanse kinderen raakt jaarlijks dakloos. In elke schoolklas zit dus één dakloos kind. Ook cultureel zijn de verschillen groot. Amerika is naar onze maatstaven erg conservatief, religieus en overdreven preuts. Ze spelen er een raar soort voetbal en drinken slappe koffie en bier.
Gezond en gelukkig
Dat is al jaren zo, maar toch lijkt de aanbidding pas nu, met president Donald Trump, te kenteren. Amerika is van zijn voetstuk gevallen en volgens Angela Merkel moet “Europa moet meer op eigen benen staan”. De kersverse Franse president Emmanuel Macron nodigt weldenkende Amerikanen uit om naar Frankrijk te verhuizen. Ook onze eigen eurocommissaris Frans Timmermans stelt: “Er waait een nieuwe wind in Europa”.
Nu Amerika wegvalt als gidsland, wie verdient wel onze bewondering? Laten we de lijstjes er eens bijhalen. Het prettigste1 land om te wonen is volgens de Verenigde Naties: Noorwegen, gevolgd door Australië en Zwitserland. Het veiligst2 is IJsland, gevolgd door Nieuw-Zeeland en Portugal. De gelukkigste3 mensen wonen in Noorwegen, Denemarken en IJsland. Het gezondst4 zijn de Italianen, IJslanders en Zwitsers. De meeste vrije tijd5 hebben inwoners van Duitsland, Noorwegen en Nederland. Het beste schoolsysteem6 vind je in Finland, België en Zwitserland. De meest gelijke kansen voor mannen en vrouwen7 in Zweden, Finland en Denemarken. De rijkste8 bevolking in Luxemburg, Zwitserland en Noorwegen. En corruptie9 is het laagst in Denemarken, Nieuw-Zeeland en Finland. Nederland staat overigens ook hoog op al deze lijstjes, zo rond plek tien.
Europa doet het dus uitstekend en Amerika komt in al die lijstjes niet voor. En binnen Europa loopt Scandinavië voorop. Leraren kunnen de kunst van het onderwijzen afkijken in Finland. De politie kan inspiratie opdoen in IJsland en Denemarken. Arbeidsmarktdeskundigen, economen en sociologen mogen hun licht opsteken in Noorwegen en Zweden. De Denen weten bovendien alles van windmolens. Scandinavische films en tv-series -The Bridge, The Killing, Borgen- zijn al jaren populair, net als thrillers en detectives, Ikea en H&M. Bovendien gaat Zweden aan kop in onze kwalificatiepoule voor het WK-voetbal 2018.
Minimalistisch
Toch heeft Scandinavië niet het imago van een gidsland zoals de VS. Wellicht omdat het niet één land is en omdat ze nogal wars zijn van grote woorden en sterrengedrag. De presidenten, de koningshuizen, ze gedragen zich zo gewoon als mogelijk is. De Scandinavische stijl is minimalistisch: less is more. Toch staan ze daarmee aan de top van de zaken in het leven waar het echt om gaat: geluk, vrijheid, veiligheid en gezondheid.
Natuurlijk is er ook op Scandinavië wat af te dingen. De Noren vangen nog steeds walvissen, IJsland ging failliet, in Zweden is een wijntje of biertje haast onbetaalbaar, Finnen zitten het liefst te zweten in een te heet hok en Denen staan te boek als xenofoob. Bovendien betalen Scandinaviërs flink belasting. IKEA-oprichter Ingvar Kamprad, en wellicht de rijkste man van Europa, vertrok daarom naar het buitenland met zijn gezin. Vorig jaar besloot hij terug te keren. Hij miste het goede leven en daarin had hij gelijk volgens alle statistieken. Wilt u de toekomst aanschouwen? Vergeet Amerika en reis deze zomer eens richting bos en fjorden.
1: Human Development Report 2016 VN, 2: Global peace index 2017, 3: World happiness report 2017, 4: Bloomberg Global Health index 2017, 5: World Economic Forum 2017, 6: World Economic Forum 2016, 7: YouGov studie 2016, 8: IMF 2016, 9: Transparency International 2016
Marga van Zundert is wetenschapsjournalist en redacteur bij het Wereldpodium. Dit artikel verscheen in het Brabants Dagblad (23 juni 2017).
Op bovenstaand opinieartikel verscheen op 29 juni een reactie van R. Vermeer uit Schijndel in het Brabants Dagblad. Hieronder mijn ‘weerwoord’.
Meneer of mevrouw Vermeer bestempelt mijn ‘lofzang’ op Scandinavië als Trump-bashing en schaart mij onder de geitenharensokken-elite die je niet al te serieus moet nemen.
Wie mijn stuk leest, ziet dat ik weinig woorden aan Trump besteed. Mijn stelling is dat de VS al decennialang onterecht als ‘gidsland’ wordt gezien. Wie een voorbeeldland zoekt op het gebied geluk, gezondheid, veiligheid, goed onderwijs, en gelijke kansen kan niet anders concluderen dan dat Scandinavië er veel beter voorstaat dan de VS.
Vermeer doet de bronnen die ik daarvoor aanvoer af als “instellingen die politiek geëngageerde, eenzijdige visies op de wereld hebben”. Daarmee doelt hij/zij dan onder andere op de VN en de Wereldgezondheidsorganisatie. Dit zijn organisaties die hun rapporten laten opstellen door de meest vooraanstaande wetenschappers. En ook onafhankelijke studies die zich baseren op de mening van de inwoners zelf (bv. World Values Survey of European Values Studies) bevestigen dat het Scandinaviërs beter vergaat dan Amerikanen.
Maar Vermeer weet uit eigen ervaring dat Scandinavië niets is voor “ons soort Europeanen”: te duur, erg op zichzelf, een hopeloos klimaat en enorme immigratieproblemen. Ik wil niet beweren dat Scandinavië in alles de hemel op aarde is. Bovendien vindt je haast geen buurlanden waar het verschil in immigratiebeleid groter is dan tussen Noorwegen en Zweden. Maar Scandinavische landen doen het opvallend goed op de belangrijke lijstjes, terwijl in de VS de levensverwachting daalt en het land in de afgelopen tien jaar zakte op de geluksindex van plaats 3 naar 19.
Vermeer blijft desondanks bij de VS als gidsland. “Trump zal de grootmacht van USA in alle denkbare opzichten herbevestigen. Hij heeft in de eerste 100 dagen van zijn presidentschap meer voor elkaar gekregen heeft dan alle vorige presidenten”. Vermeers bronnen zijn USA Today, Washington Post en The Ney York Times. Maar USA Today noemde de eerste 100 dagen van Trump in een analyse ‘bumpy’ en citeert historici die Trump typeren als “one of the least productive first 100 days in office of any modern president”. The New York Times checkt Trumps uitspraken, vorige week publiceerde de krant juist een lijst met 100 verifieerbare leugens. Vermeer kiest voor alternative facts, ik baseer me liever op de best beschikbare onderzoekscijfers.
Nagesprek met Inge Baanders over verborgen oorlogsverledens op de Balkan.
A Good Wife vertelt het verhaal van Milena (50), een vrouw die, op het eerste gezicht, de ‘suburbian dream’ leeft. Haar man, Vlada, is een succesvol projectontwikkelaar. Hun huwelijk is wellicht ietwat saai, maar Melina heeft niets te klagen. Ze heeft een mooie huis, een auto en twee prachtige kinderen. Tot haar leven door twee onaangename ontdekkingen wordt verstoord. Allereerst is er een kwaadaardige tumor die blijkt te woekeren in haar borsten. Daarna, tijdens een flinke voorjaarschoonmaak, vindt ze een oude videoband waarop opnames van de oorlogsmisdaden van Milena’s man staan.
A Good Wife laat zien hoe een oorlogsverleden nog steeds doorleeft in het leven van de burger, ook al wil die niets meer dan gewoon verder leven.
“Questioning the price of a good life” Cineuropa
Na de film volgt een nagesprek. Gastspreker is Inge Baanders van vredesorganisatie PAX. Zij werkte en woonde lange tijd in Kosovo, onder andere op de Nederlandse ambassade in Pristina en bij het Balkan Investigative Reporting Network. Nu werkt ze bij Pax for Peace aan ‘transitional justice’ programma’s op de Westelijke Balkan. Gespreksleider is Joyce van der Horst.
A Good Wife (Dobra zena). Regie:Mirjana Karanovic, 90 min. Serbia/Bosnia/Croatia 2016, Engels (!) ondertiteld.
Dinsdag 11 april, aanvang 19.15 uur. Kaartjes reserveren via Cinecitta
Jongeren weten als geen ander dat de multiculturele samenleving er is, en altijd zal blijven. Met alle mooie en minder mooie kanten.
Na de Peerke Donderslezing 2016 van Gloria Wekker over White Innocence gaf het Wereldpodium gastlessen op het Tilburgse ROC Welzijn over (on)bewuste discriminatie.
Studenten van het ROC organiseren op 10 mei een openbaar debat over white privilege, homoseksualiteit en diversiteit. Met stellingen als:
Elk thema wordt geïntroduceerd door een gastspreker waarna ROC-studenten in debat gaan.
Studiozaal, Theaters Tilburg. Woensdagmiddag 10 mei, 14.00-16.00u. Toegang gratis, ook voor niet-ROC-studenten en andere geïnteresseerden.
Talkshow over Tilburg in de wereld
Tilburgers reizen de wereld over. Ze houden vakantie, doen zaken, ontdekken andere culturen en maken vrienden. Buitenlanders komen naar Tilburg als student, migrant, vluchteling, echtgenoot, muzikant of expat. Tilburg is deel van de wijde wereld. Dat levert lekker eten op, kleur, veel verhalen en indrukken, maar ook botsing van culturen. We praten en discussiëren erover in het Wereldcafé, graag met u!
Het eerste Wereldcafé vindt plaats op 18 mei in Kolektivo. Presentatie: Joyce van der Horst & Kenan Avsjaloemov.
1e Wereldcafé: donderdagavond 18 mei, bij Kolektivo (Trouwlaan 189), aanvang: 20.30u, inloop vanaf 20.00 uur, entree: 2,50 (incl. 1 consumptie)
Voorafgaand aan het Wereldcafé, tussen 17:00 en 19:30 uur, kunt u ook eten bij Balkan-eethuis Kolektivo. Speciaal voor bezoekers van het Wereldcafé biedt Kolektivo een maaltijddeal. Meer informatie volgt. Reserveren kan via kolektivotilburg@gmail.com
Het Wereldcafé is een initiatief van:
Film & Gesprek – Movies that matter on tour
De 18-jarige Zahira staat middenin in het Waalse leven, maar leeft niet volgens de tradities zoals haar van oorsprong Pakistaanse ouders dat graag zouden zien. Als Zahira zwanger blijkt, helpt haar broer en vertrouweling Amir haar met een afspraak voor een abortus. Alles om de familie-eer te redden. Maar de rest van Zahira’s familie heeft andere plannen. Met haar 18 jaar is het tijd dat Zahira uitgehuwelijkt wordt.
30 maart is de officiële bioscooprelease van deze film, dit is dus een voorpremière.
Na afloop van deze film organiseert Amnesty een gesprek met Gerda de Vries, directeur van Feniks -emancipatie expertise centrum- in Tilburg. Zij zal vertellen over de ervaringen bij Feniks met hulpverlening aan vrouwen die uit een gedwongen huwelijk komen of ervoor wegvluchten.
Dinsdagavond 14 Maart, 19.00u, Cinecitta
Regie: Stephan Streker, 98 min. Urdu/Frans, Nederlands ondertiteld
Het Wereldpodium heeft helaas nog geen activiteiten kunnen plannen in 2017 door het wegvallen van financiële ondersteuning. We hopen u snel meer te kunnen vertellen over de toekomst van Het Wereldpodium.
Onconventioneel liefdesverhaal
Maria is een eenzame jonge vrouw die als zorgverlener in een verpleeghuis werkt. Daar verzorgt ze de terminale patiënt Niels, een bittere man van eind dertig, die door zijn ziekte bijna verlamd is. Niels ziet het leven niet meer zitten en kan niet goed omgaan met zijn ellendige lot. Niels wil naar Zwitserland om daar in een kliniek een einde aan zijn leven te maken.
De hulpbehoevende Niels kan de reis niet in zijn eentje ondernemen en zijn moeder en broer voelen er weinig voor om mee te gaan. Maria voelt het als haar plicht hem te helpen. Zij is dus de aangewezen persoon om hem te vergezellen. Samen gaan ze erop uit, maar de reis blijkt voor Maria al snel een zware opgave. Haar machteloze patiënt is van tijd tot tijd volkomen onuitstaanbaar. Niels laat duidelijk blijken dat hij zijn verpleegster maar een suffig type vindt. Toch groeit het wederzijdse begrip en ontstaat er langzaam een bijzondere vriendschap.
In Your Arms is de debuutfilm van de van oorsprong Franse, in Denemarken wonende Samanou Acheche Sahlstorm. Sahlstorm werkte jaren samen met regisseur Lars von Trier. De film werd op Film by the Sea 2015 verkozen tot publieksfavoriet, won de Dragon Award Best Nordic Film en de FIPRESCI award (filmkritiek) tijdens het Göteborg International Film Festival in 2015.
Na afloop van deze film volgt een gesprek over euthanasie met Monique de Gooijer. Monique is de moeder van Tilburger 38-jarige Eelco de Gooijer die eind november euthanasie pleegde vanwege psychisch lijden. Eelco had een blog bij BroedplaatsZ. Het Brabants Dagblad maakte een speciale bundel van artikelen en interviews over Eelco.
Regie: Samanou Acheche Sahlstrøm. Denemarken/Duitsland 2015. 88 min. Deens gesproken, Engelse ondertiteling.
Dinsdag 17 januari, aanvang 19.15 uur. Kaartjes reserveren via Cinecitta
Deze filmvoorstelling met gesprek is onderdeel van MOVIES THAT MATTER ON TOUR. Op het programma staan hoogtepunten van het Movies that Matter Festival in Den Haag.